Θεραπείες Υπογονιμότητας
Η υγεία των παιδιών μετά από εξωσωματική γονιμοποίηση
Μετά τη γέννηση της Louise Brown στην Μ. Βρετανία το 1978, του πρώτου παιδιού με εξωσωματική γονιμοποίηση, έχουν γεννηθεί στον κόσμο πάνω από ένα εκατομύριο παιδιά στα οποία η μητέρα τους υποβλήθηκε σε διαδικασίες υποβοήθησης αναπαραγωγής. Ένα από τα πρώτα ερωτήματα που προέκυψαν για τις θεραπείες υποβοήθησης αναπαραγωγής, ήταν και συνεχίζει να είναι η υγεία και η σωστή ανάπτυξη των παιδιών που γεννιούνται μετά από τέτοιες θεραπείες.
Το 2009 η HFEA (Human Fertilisation and Embryology Authority), η επίσημη αρχή που ελέγχει τις διαδικασίες υποβοηθούμενης αναπαραγωγής στη Μ. Βρετανία και η οποία είναι μια από τις εγκυρότερες σε παγκόσμιο επίπεδο, δημοσίευσε επίσημα στοιχεία για την υγεία των παιδιών μετά από εξωσωματική γονιμοποίηση στα οποία αποδεικνύεται η απόλυτη ασφάλεια των τεχνικών αυτών.
Σύμφωνα με τη δημοσίευση αυτή, το ποσοστό των παιδιών που γεννιούνται, μετά από φυσιολογική σύλληψη, με συγγενείς ανωμαλίες στην Ευρώπη είναι χαμηλό της τάξης του 2%. Μετά από εξωσωματική γονιμοποίηση το ποσοστό των συγγενών ανωμαλιών παρότι ανεβαίνει ελαφρά, είναι πάλι χαμηλό στο 2,6%. Η έρευνα μέχρι σήμερα δεν μπορεί να πει με απόλυτη βεβαιότητα ότι αυτός ο αυξημένος κίνδυνος οφείλεται στην εξωσωματική γονιμοποίηση, μια και άλλοι λόγοι μπορεί να συμβάλουν, όπως η αρχική αιτία της υπογονιμότητας, η ηλικία της γυναίκας ή άλλοι μη διευκρινισμένοι παράγοντες.
Συνεπώς δεν θα πρέπει να υπάρχει κανένας ενδοιασμός ή φόβος στου μελλοντικούς γονείς που καταφεύγουν σε τεχνικές εξωσωματικής γονιμοποίησης για να καταφέρουν να αποκτήσουν παιδί.
Το ίδιο ισχύει και για την τεχνική της μικρογονιμοποίησης ICSI [link] την οποία εφαρμόζουμε σε περιπτώσεις ανδρικής υπογονιμότητας. Σύμφωνα πάλι με πολύ πρόσφατες μελέτες, τα παιδιά που γεννιούνται μετά από μικρογονιμοποίηση δε διαφέρουν από τα παιδιά που γεννιούνται μετά από κλασσική γονιμοποίηση. Υπάρχουν κάποιες αναφορές στη βιβλιογραφία για ελαφρά αύξηση του κινδύνου για διαταραχές του ουρογεννητικού σωλήνα σε αγόρια νεογνά (πχ υποσπαδίας). Οι βλάβες αυτές είναι χειρουργικά διορθώσιμες και φαίνεται να οφείλονται στην κληρονομικότητα από το προβληματικό σπέρμα του πατέρα και όχι από την ίδια την τεχνική. Όσον αφορά τη νοητική ανάπτυξη των παιδιών, οι μελέτες δείχνουν ότι δεν υπάρχει απολύτως καμία.
Διαβάστε περισσότερα για τις τεχνικές εξωσωματικής γονιμοποίησης
